Het verhaal van Talaso

Ik werd besneden toen ik zes was. Het was de meest pijnlijke ervaring die ik ooit heb meegemaakt en heeft fysiek en emotioneel grote sporen achtergelaten. Ik wist daarna dat mijn leven zwaar zou worden, omdat er een grote kans was dat ik uitgehuwelijkt zou worden. Ik wilde dat koste wat het kost voorkomen. 

Mijn oudere broer zat al op school en ik was altijd jaloers als hij erover vertelde. Ik smeekte mijn vader me naar school te brengen, ik huilde dag en nacht en weigerde ontbijt en lunch totdat mijn vader overstag ging. Mijn opa en oma waren er fel op tegen dat mijn vader tegen onze cultuur inging. 

Ondanks de druk van de gemeenschap deed ik mijn uiterste best op school. Want ik wist heel goed: als ik faal, moet ik meteen trouwen. Ik haalde het en dankzij een studiebeurs kon ik naar een van de beste scholen in Kenia. Dit is een van de dingen waar ik het meest dankbaar voor ben in mijn leven. 

Na mijn afstuderen wilde ik iets terugdoen voor mijn gemeenschap. Ik wilde niet dat andere meisjes hetzelfde zouden meemaken als ik. Ik wilde dat meisjes dezelfde rechten hadden als de jongens, dat zij hun school konden afmaken. Ik heb kansen gekregen die mijn moeder, en oma niet kregen. Toen ik jong was wist ik niet dat ik een keuze had, nu wel. En dat wilde ik andere meisjes ook meegeven.  

Ik werk nu voor Amref op de plek waar ik vandaan kom. We gaan in gesprek met iedereen: de stamoudsten, de jongens, de moeders. Dit om begrip te kweken voor de schadelijke praktijken van meisjesbesnijdenis, gedwongen kindhuwelijken en mishandeling. Ik ben supertrots dat de belangrijkste leiders van mijn stam nu overtuigd zijn en meisjesbesnijdenis willen stoppen.  

Elk meisje heeft een doel in het leven, elk meisje is geboren met potentie en elk meisje verdient de kans om haar potentieel te grijpen.  Ik gebruik mijn verhaal om de cirkel te doorbreken. Ik ben geen slachtoffer, ik ben een stem.